آنسوی انتظار
در امتداد خویش قدم می زنم
وبه آنسوی مرزهای همیشه منتظر می نگرم
آنسوی باور چشمانم.
اکنون با من بیا
به آنسوی باور چشمانم
آنجا که زندگی، از چشمه نگاه تو
دوباره آغاز می شود
آنجا که چشمانت،
بلندترین قله های مرا فتح کرده اند
آنجا که هستی من،
در من ادغام می شود.
بالهای من کجاست ؟
تاازفراز پلهای ویران،
به آنسوی انتظار پرواز نمایم.
بالهای من کجاست؟
۴ نظر:
ممنون دوست عزیز. لینکت کردم تا بیشتر بخوانم این شعرهای آرام را...ء
بسیار زیبا و دلنشین سروده اید
سلام جناب مهندس
باورم نمی شد تا نمی دیدم که اینگونه با احساس هستید و اینگونه با طراوت و نغمه وار شعر می سرایید
چقدر لذت بردم و محظوظ شدم
سبز بمانید و بپایید
بهمن
سلام مرسی که اومدید شعرتون زیبا بود به دلم نشست و حس خوبی رو ازش گرفتم متشکرم از شما
ارسال یک نظر